49.Szalony dzień.

   Czas wstać. Tak myśli każdy z nas, kiedy musi iść do szkoły. Po chwili jednak przewracamy się na drugi bok i po półgodziny budzi nas budzik, który został nastawiony przez niewiadomo, kogo. Tak samo miała Ginny Weasley, która 2 kwietnia, to znaczy dzisiaj miała na pierwszej lekcji, OPCM z profesorem Snape’m.

-Ginny! Ginny! Musisz już wstać, bo inaczej zaśpisz nie tylko na śniadanie, ale i na lekcję OPCM!- Mia starała obudzić pannę Weasley.

-Co?! Nie ma takiej opcji!- krzyknęła Ginny i biegiem wpadła do łazienki. W ekspresowym tempie odświeżyła się, ubrała, umalowała i uczesała. Wzięła wczoraj przygotowaną torbę i zbiegła do PW, przez który przebiegła z prędkością światła. Pobiegła do WS gdzie jej przyjaciele jedli śniadanie. Usiadła obok Harry’ego i pocałowała go w policzek.

-Dlaczego mnie nie obudziłyście?- zwróciła swoją nachmurzoną twarz w kierunku kuzynek Granger.

-Próbowałyśmy, ale kiedy weszłyśmy do twojego dormitorium i mówiłyśmy, że czas wstać ty tylko przewróciłaś się na drugi bok- powiedziała Angela.

-Ech. Trudno- Ginny westchnęła. Gdyby nie Mia pewnie zaspałaby na lekcję Snape’a i zarobiłaby szlaban.

-Ale popatrz na to z innej strony- powiedział Harry.- Przynajmniej się wyspałaś- uśmiechnął się do niej.

-Była już poczta?- zapytała Ginny smarując tosta.

-Nie, ale leci teraz- Ron wskazał Sowy wlatujące do WS. Harry otrzymał Prorok Codzienny. Do Hermiony przyszedł list od rodziców, Ron dostał list od mamy, Angela od jakiejś koleżanki, a Ginny od niewiadomo, kogo.

-Dzięki- Ginny wzięła list od sowy.- Kto mógłby do mnie pisać?- zastanowiła się.

-Nie wiem. Ale mi wydaje się to podejrzane- odezwał się jakiś głos za plecami ich plecami.

-Draco!- Angela rzuciła się na szyję swojego chłopaka.

-Myślałem, że jeszcze trochę poleżysz w SS- powiedział Harry.

-Pani Pomory stwierdziła, że nie ma powodu by mnie tam dłużej trzymać- Draco ukazał swoje białe zęby.

-Usiądziecie w końcu, bo czuję jakby to na mnie skupiał się wzrok połowy społeczności szkolnej- powiedziała Hermiona, która wraz z Ronem siedziała naprzeciwko Angeli, Harry’ego i Ginny.

-Okay. Już- Draco usiadł przy stole Gryfonów, a na kolanach usadził sobie Angelę.

-Dlaczego uważasz to za podejrzane?- zapytała Ginny.

-Dlatego, że nie otworzyłaś go jeszcze- powiedział Draco z sarkazmem.

-Faktycznie- powiedziała Ginny i odpakowała list. Z koperty wypadła karteczka.

-To na pewno do mnie?- zapytała zdziwiona Ginny.

-Na to wygląda- powiedział Harry.

-Ciekawe, kto to napisał?- zastanowiła się Angelina. Harry zamarł. Podejrzewał, kto to wysłał. Potrzebował tylko dowodów. Postanowił użyć ligmentacji. Skupił się na tym, aby wejść do umysłu Deana. Po chwili słyszał jego myśli. ,,Kurczę. Chyba się domyślają, że to ja to wysłałem. Ale do jasnej cholery to nie miało być tak!’’

-Ja to wiem- powiedział Harry szeptem tak aby tylko Angela, Draco, Hermiona, Ron i Ginny to usłyszeli.

-Kto?- Ginny zapytała również szeptem.

-Dean- wyjawił Potter.

-Znowu?!!!- Ginny jęknęła głośno. Wszyscy popatrzyli na nią jak na wariatkę.

-Ciiii. Bo zacznie się domyślać, żę wiemy. Zresztą już się domyśla- powiedział Harry.

-To, co robimy?- zapytał Draco.

-Nie wiem. To ty byłeś czarnym charakterem. Weź coś wymyśl- powiedział Harry.

-Mamy go wysadzić?- zdziwił się Malfoy.

-Nie!!!- Angela krzyknęła.

-To, po co wam czarny charakter?- Malfoy wyszczerzył zęby.

-Hahahahahaha. Śmieszny żart- powiedział z sarkazmem Hermiona.

-To może nic nie róbmy? Zareagujemy jak nie przestanie- zaproponował Ron.

-Po raz pierwszy wpadłeś na genialny pomysł braciszku- pochwaliła go Ginny.

-Dzięku… Ej!- no tak. Inteligencja Rona nas przerasta.

-Chodźmy już na lekcję- powiedziała Angela. Wszyscy wstali.

-Ja dołączę do Mii. Pa- Ginny wspięła się na palce i pocałowała swojego chłopaka. Kiedy oderwała się od niego podbiegła do swojej współlokatorki i razem z nią ruszyła na OPCM. Nie zauważyła, że Dean Thomas się jej przygląda.

-Jak myślicie? Da jej spokój?- zapytał Harry.

-Bez szans- odpowiedział Draco. Siódmoklasiści udali się na Zaklęcia.

   Po godzinie na dziesięciominutowej przerwie do Ginny podszedł Dean.

-Hej Ginny- przywitał się.

-Cześć- powiedziała Ginny i desperacko zaczęła rozglądać się za którymś z jej przyjaciół.

-Jakie masz teraz zajęcia?- zapytał Thomas nie poddając się.

-Numerologię- odpowiedziała Ginny, a na jej twarz wpłynął duży uśmiech. Zauważyła, bowiem Harry’ego, który najprawdopodobniej zawzięcie dyskutował o czymś z Dragonem. Podbiegła do swojego chłopaka i rzuciła mu się na szyję.

-Uratowaliście mnie- szepnęła mu do ucha nadal wisząc na jego szyi.

-Co przez to rozumiesz?- zapytał Harry również szeptając.

-To, że Dean mnie dopadł- powiedziała Ginny.

-Dlatego patrzy na nas takim dziwnym wzrokiem?- zapytał teoretycznie Potter.

-Zapewne- powiedziała Ginny. Odsunęła się od swojego chłopaka tak by mogli iść przytuleni do siebie.

-Jaką masz teraz lekcję Ginny?- zapytała Hermiona.

-Numerologię- powiedziała Weasleyówna.

-My idziemy na dwie godziny Eliksirów. To nie jest daleko. Możemy iść z tobą, a potem jeszcze zdążymy na nasze zajęcia- dodał Ron.

-Po, co?- zdziwiła się Ginny.

-Nie będziesz miała dziwnego uczucia, że Dean za tobą idzie- wyjaśniła Hermiona.

-Wy się wspaniale uzupełniacie- Ginny uśmiechnęła się.

-No nie?- Hermiona i Ron zapytali równo.

-A może Harry sam by mnie zaprowadził?- zapytała Ginny.

-W takim razie pa!- Ron, Hermiona, Angela i Draco poszli do lochów.

-Jak myślisz, dlaczego Dean znowu się na mnie uwziął skoro wie, że my ze sobą nie zerwiemy?- zapytał Ginny swojego chłopaka.

-Nie wiem tego- powiedział okularnik. Doszli do Sali Numerologii.

-Pa- Ginny pocałowała Harry’ego na pożegnanie.

-Pa skarbie- również ją pocałował. Nie wiedzieli, że ktoś ich obserwuje.

   Wiedzmy, że na lekcjach zazwyczaj nie dzieje się nic wyjątkowego. Tak było i w tym przypadku. Dlatego przewińmy dzień trochę dalej… Ok. Tu wystarczy. Informuję was, że przewineliśmy do czasu, kiedy Harry, Ginny, Herm, Ron, Angela i Draco, którzy postanowili po wygrzewać się na zachodzącym słońcu słońcu.

-Draco?- zapytała Angela.

-Co słońce?- odpowiedział Draco.

-Cały czas wolny spędzasz z nami. Co się stało z twoimi przyjaciółmi, ślizgonami? I z twoim nieobliczalnym ojcem?- Angela wydusiła z siebie nurtujące pytania. Przyjaciele spojrzeli na nich z zainteresowaniem. Wyczuli, że szykuje się ciekawa konwersacja. Draco swoją twarz zwrócił w kierunku ukochanej.

-To nie jest takie proste…- powiedział po dłuższej chwili milczenia.

-Dlaczego?- Angela skrzyżowała ręce na piersi.

-Widzisz moi znajomi nie akceptują tego, że spotykam się z tobą- powiedział po zastanowieniu.- A co do ojca to raczej ci nie odpowiem, bo mama sama poprosiła ministra, aby zamkną go w Azkabanie na czas nieokreślony- powiedział Draco.

-Czyli przeze mnie nie zadajesz się już ze swoim domem?- w oczach Angeli stanęły łzy.

-Po pierwsze, kiedy mamy treningi to mam z nimi kontakt, a po drugie nie pozwalam ci twierdzić, że to przez Ciebie- przytulił ją do siebie.- Zauważ, że gdyby nie ty to pewnie nadal byłbym chamski i bezwiednie wykonywałbym każde polecenie mojego ojca- przytulił ją do siebie tak mocno jak by chciał udowodnić, że jej nigdy nie opuści.

-Sorry, że przerywam romantyczną scenę, ale albo mam zwidy, albo w naszą stronę idzie Dean- powiedziała Ginny. Harry, który siedział koło swojej ukochanej również widział nadchodzącego Gryfona planował szybki odwrót. Na swoje szczęście przypomniało mu się, że miał coś pokazać swojej dziewczynie. Coś, czyli konkretnie to, co odkrył w Księdze Huncwotów.

-Chodź, Ginny. Coś ci pokażę- pociągną za rękę swoją dziewczynę. Ta zdążyła tylko pomachać reszcie na pożegnanie.

-My też chyba już pójdziemy-powiedział Ron.

-Co masz na myśli?- zapytał go Hermiona.

-To, że zabieram cię na randkę. Zapomniałaś?- powiedział Ron i pociągną za sobą swoją dziewczynę.

-Zupełnie- powiedziała Hermi.- Nie jestem gotowa!- jęknęła.

-Dla mnie zawsze wyglądasz pięknie- Ron z niecierpliwością patrzył na swoją ukochaną.

-To do zobaczenia- pomachała swojej kuzynce i jej chłopakowi. I takim oto sposobem, kiedy Dean Thomas doszedł do miejsca gdzie przed niedługim czasem siedziało sześć osób teraz siedzieli tylko Draco i Angela.

-A gdzie podziała się reszta?- zapytał Dean chociaż miał na myśli tylko Ginny.

-No, bo wiesz- Angela starała nie pokazać tego, że dusi się ze śmiechu.- Harry chciał coś pokazać Ginny, a Ron i Hermiona mają randkę- uśmiechnęła się.

-Aha- powiedział Dean z zamiarem wycofania się. Od kiedy Angela zaczęła spotykać się z Draco unikał jej jak ognia.

-A, co od nich chciałeś?- zapytał Draco wiedząc, że za niedługo jego dziewczyna wybuchnie śmiechem.

-Chciałem zapytać Harry’ego kiedy mamy trening- wymyślił na poczekaniu Thomas.

-Al-l-l-e w PW wisi przecież informacja, że trening jest jutro- Angela czuła, że już niedługo wytrzyma bez śmiechu. Dean spłoną rumieńcem. No tak, przecież trening jest jutro. Przed ostatnim meczem, który ma odbyć się w przyszłą sobotę przeciwko Krukonom.

-Faktycznie. Dzięki. Cześć- i tak oto para pozbyła się Deana.

   Kiedy Dean znalazł się odpowiednio daleko Angela wybuchnęła śmiechem. W dodatku zaraźliwym, więc po chwili i Draco wybuchł śmiechem. I tak oto właśnie ze śmiechem leżeli pośród trawy. Kiedy już się uspokoili (co większość uczniów przyjęło z ulgą ponieważ było ich słychać aż w szkole) Draco postanowił zabrać swoją ukochaną na romantyczny spacer.

-Draco?- zapytała Angela wtulając się w niego.

-Słucham?- popatrzył na nią.

-Kiedy zrozumiałeś, że jesteś we mnie zakochany. Jeśli jesteś?- podniosła głowę by popatrzyć na niego z zapytaniem.

-Oczywiście, że jestem- zaśmiał się Draco.- Pytasz, kiedy zrozumiałem, że jesteś tą jedyną? Widzisz zrozumiałem to dopiero wtedy, kiedy stałaś zdziwiona wyznaniem Brada. Ale myślę, że wtedy w gospodzie Pod Trzema Miotłami siedziałaś zalana łzami przez Brada już wiedziałem, że jesteś wyjątkowa- powiedział jej.

-A, co powiesz o naszej rozmowie po tym jak uratowałeś mnie przed Bradem? I pocałunek?- zapytała go zdziwiona.

-Uratowałem cię, dlatego, że jak już wspomniałem mam sumienie i myślę, że już wtedy miałem przebłysk ,,Ty ją kochasz! Pomóż jej!’’. A co do naszego pierwszego pocałunku to po prostu nie mogłem się powstrzymać- uśmiechnął się zabójczo.

-Haaahahahahaha, ale śmieszne- powiedziała Angela. Pomimo to również się uśmiechnęła.

-A, kto się śmieje? Bo ja na pewno nie- powiedział udając powagę.

-Kocham Cię? Wiesz o tym?- zapytała go Angela patrząc na niego z miłością.

-Jasne, że wiem, ale ja kocham cię równie mocno, a nawet bardziej- powiedział i pocałował ją.

   I tak zakończył się niezwykle szalony dzień, w którym głównym celem było ratowanie Ginny przed Deanem Thomasem.

***********************************************************************************

Ten romantyzm na końcu pojawił się stąd, że notkę którą pisałam kilka dni skończyłam dzisiaj. Taki prezent na udane zakończenie walentynek.

Gabrysia M.